4 yıl olmuştu sanırım; 37 ekran gri televizyonumda sıkılmışlığın, bıkkınlığın çaresizliğin içinde kayboldum diye yazalı. evet az da olsa yazıyordum o zaman; deneme-yanılmalarla, dur-kalklarla. iki ileri; sonrası duraksama; iç çekiş ve kaybetmişliğin yarattığı sikko nöbetler. insanın anlamı olmalıydı bu resim. insan tam olarak bu olmalıydı işte. orta düzey farkındalık; kelimelere dökme beceresine hiçbir zaman ulaşamamış çok anlamlı farkındalık.
26 yıllık nefes alıp verme ritüellerinde hala ışığı görememek; zaman zaman görür gibi olmakları saymamak ve bir üst noktaya ulaşma arzusu. yakılan her kalorinin geri de kalmamak üzerine harcandığı; bir ayağı ötekinden kısa ruha ait bir bedenle ancak sikimsonik sonuçların elde edildiği zaferler. ucuz sarhoşluklar. sıfır yansıma.
en kötüsü bunlardan hiçbiri değil; en kötüsü sonuna kadar beklemek.
kurşun asker görevi başında.
